Wie kent Maastricht niet? Deze populaire stad in het zuiden van Nederland heeft op cultureel en culinair vlak ontzettend veel te bieden. De gezellige binnenstad met alle terrasjes, prachtige doorkijkjes en smalle straatjes nodigen de hele dag uit tot slenteren en shoppen. Maar als je even verder kijkt, zie je dat Maastricht omringd is door mooie natuur en Italiaans aandoende valleien. Wij maakten met de kinderen een mooie wandeling over de Sint-Pietersberg en leerden zo de omgeving van Maastricht nog beter kennen.

Het Oog van Sint Pieter

Wandelen met het hele gezin doen wij meestal op zondag. Dan zijn er geen andere activiteiten en hebben we tijd om eropuit te trekken. Op deze zondag in september viel mijn oog op een korte route van Natuurmonumenten. En zo geschiedde. We rijden rond een uur of twaalf ‘s middags naar Maastricht. De Sint-Pietersberg is een enorm populair wandelgebied. Daar komen wij ook al gauw achter als de parkeerplaats met de mooie naam Het Oog van Sint Pieter naast het fort, al helemaal vol staat. Niet alleen auto’s maar ook met dwars geparkeerde campers die gelijk meerdere parkeerplaatsen innemen. Zodoende zijn we genoodzaakt in de wijk achter het fort te parkeren. Gelukkig zijn hier nog meerdere parkeerplekken te vinden.

Machtig fort

Nadat we de auto geparkeerd hebben, wandelen we naar het Fort Sint Pieter. Het Fort Sint Pieter is een groot fort uit het begin van de 18e eeuw en had als enige taak het verdedigen van de stad Maastricht. Je kunt het Sint-Pieterfort ook bezoeken en dat willen de kinderen graag, dus gaat het fort op onze Maastricht-bucketlist. Naast het fort is een steile trap naar  boven. Onder luid gepuf beklimmen we de trap en zijn blij als we boven zijn. Vanaf dit punt hebben we een prachtig uitzicht over het fort. De jongens rennen enthousiast om het fort heen om alles goed te kunnen zien en er klinkt regelmatig een “Bruh, dit is groot bruh.” Dochter Julia vindt het een klein beetje eng want stel je voor dat je hier naar beneden valt. Nadat we het fort uitgebreid hebben bewonderd, beginnen we aan onze wandeling. 

Over het plateau

We wandelen over het enorme plateau van Sint Pieter. Vandaag volgen we de paaltjes met de groene rechthoekjes. De juiste paaltjes volgen is nog best ingewikkeld want er staan heel veel wandelpaaltjes met alle kleuren van de regenboog. We leren via de beschrijving van de wandeling dat de Sint-Pieter eigenlijk geen berg is, maar een enorm hoog plateau, ontstaan door de stroming van de Maas. We zijn niet de enige wandelaars die onderweg zijn. Overal om ons heen zijn wandelaars of zitten groepjes mensen aan de rand van het plateau en genieten van het mooie uitzicht over het Jekerdal. Het is erg warm en de kinderen vinden het uitzicht niet heel boeiend. Ze lopen liever door naar plekjes waar een beetjes schaduw is. Onder een grote boom met uitzicht op het dal aan de overkant houden we een korte pauze. Op de hellingen aan de overkant zien we wijnranken. Het geheel doet Italiaans aan en we krijgen er een vakantiegevoel van. 

Oehoevallei

We vervolgen onze weg op het plateau. Om ons heen is het kaal en de zon brandt. Het deel waar we nu lopen staat bekend om zijn vele vlinders. We zijn helaas geen vlinders maar slechts wat hoog gras. We lopen verder over de kale vlakte totdat we aan onze rechterkant opeens een diep gat zien. We zijn aangekomen bij de enorme voormalige ENCI-steengroeve. Dit gedeelte van de groeve staat ook wel bekend als de Oehoevallei omdat er veel oehoe’s wonen. Bij het uitkijkpunt, de Kiekoet, hebben we een mooi uitzicht over de vallei. Met de verrekijker proberen we oehoes te zoeken maar ze laten zich vandaag niet zien. Na de oehoevallei slaan we rechtsaf en lopen een klein stukje langs de ENCI-groeve. Halverwege slaan we linksaf. We komen nu in een leuk laantje met aan onze linkerkant een bos van appelbomen. Veel appels hangen laag over de weg. Je kunt ze zo plukken. Aan het einde van dit laantje komen we uit bij een prachtig uitkijkpunt over de Maas. Beneden ons stroomt de Maas als een lang zilver lint door het landschap. We zien mini-bootjes, mini-auto’s en mini-mensjes. 

Verwarring

Als we genoeg krijgen van dit mooie uitzicht, lopen we verder en komen langs een oude hoeve. Hier graast een grote kudde schapen. De schapen kijken ons lodderig aan als we voorbij lopen. Een klein schaap rent enthousiast een stukje met ons mee langs het hek tot grote hilariteit van de kinderen. Mijn middelste zoon wil het ‘schattig schaapje’ wel mee naar huis nemen. Hierna lopen we in de richting van hoeve de Lichtenberg. Langs het pad zien we enkele gaten. We lezen dat het hier gaat om zogenaamde dolines: gaten die zijn ontstaan doordat de kalkhoudende ondergrond is opgelost in water. Op dit punt wordt het pad een klein beetje onduidelijk. Er staat een paaltje dat naar links wijst, terwijl we eigenlijk rechtdoor hadden moeten lopen. Helaas raken wij in de war en slaan links af zodat we Hoeve Lichtenberg en het uitzicht op de ENCI-groeve missen. Het is geen drama want we willen toch nog eens een andere keer naar de ENCI, maar het is wel jammer. Loop dus op dit punt eerst rechtdoor en sla niet gelijk linksaf de holle weg in. 

Uitzichten

Het mysterieuze paaltje dat naar links wijst stuurt ons naar een trap die overgaat in een lange, smalle, holle weg.  Dit pad gaat vrij steil naar beneden. Hier en daar steekt een grote boomwortel uit, waardoor er een klein struikelgevaar is. Het pad komt uiteindelijk uit bij restaurant Buitengoed Slavante. Je kunt hier pauzeren en onder het genot van een stukje Limburgse vlaai van het uitzicht op de Maas genieten. Wij besluiten verder te lopen. We lopen over de weg met aan de ene kant een prachtig uitzicht over de Maas en aan de andere kant hoge meidoornhagen die het gezicht op de beroemde kluis van Slavante enigszins belemmeren. We komen aan bij een open plek; een grote heuvel waar we naar beneden moeten. Dat laten de kinderen zich geen twee keer zeggen en onder luid gejoel storten ze zich naar beneden. Het is verbazingwekkend hoeveel energie ze nog hebben. Op de heuvel hebben we een mooi uitzicht op het dorp Sint Pieter en als we nog beter kijken zien we zelfs de Basiliek van Sint-Servaas in het centrum van Maastricht. We houden een korte pauze op een muurtje in Sint Pieter en vervolgen de route langs de meidoornhagen. Hierna volgt nog een pittige klim om terug op het plateau van Sint Pieter te komen. We puffen uit op een bankje. Vanaf hier is het niet ver meer naar parkeerplaats het Oog van Sint Pieter. We hebben de berg getrotseerd!

Praktische informatie

• Waar: De Sint-Pietersberg ligt in het zuidwesten van Maastricht.

• Parkeren: betaald parkeren kan op de parkeerplaats “Oog van Sint Pieter” of in de wijk ernaast (onder ander Mosasaurusweg of Perroenweg). Tarief: een dagkaart kost 6,00 euro zowel op het Oog van Sint Pieter als in de wijk erachter.

• Openingstijden: van zonsopgang tot zonsondergang

• Kosten: gratis, behalve parkeerkosten

• Tijd nodig: ca 1,5 tot 2 uur afhankelijk van de pauzes en het looptempo

• Lengte: ca. 5 km

• Extra informatie: het grootste gedeelte van de route is onverhard waardoor de wandeling minder geschikt is voor rolstoelen, buggy’s en kinderwagens. Smeer jezelf en de kinderen goed in tegen de zon. Vooral in de zomer is er weinig beschutting. Komt vroeg in de ochtend of laat in de middag want anders kun je niet parkeren. Let bij het wandelen op de geldige coronamaatregelen. Neem voldoende water en proviand mee. Je volgt op deze wandeling de paaltjes met een groene rechthoek.

Kijk voor meer informatie over de route hier.