Als er een plek is in Kirgizië die je niet mag overslaan, is dat de Sprookjescanyon, of Skazki Kanyon, op de zuidelijke oever van Issyk Kul. Wij bezochten de Sprookjescanyon tijdens onze reis om het Issyk Kul meer en maakten een mooie wandeling door dit bijzondere landschap. 

Bizarre rotsen

Aan de zuidoever van Issyk Kul, even voorbij het dorp Tozor, ligt een sprookjesachtig marslandschap. Deze canyon, ook wel Skazki Kanyon of Fairy Tal canyon genoemd, bestaat uit bizarre rotsformaties van voornamelijk zandsteen en klei. Je vindt hier rotsformaties met klinkende namen als “Het Kasteel” en “De Chinese Muur”. Als de zon op het zandsteen schijnt, ontstaan er tientallen schaduwen die lijken op vervormde mensen of dieren. En volgens lokale inwoners zie je hier nooit twee keer dezelfde rotsen achter elkaar. Bij elk bezoek zijn de rotsen anders van kleur of van vorm of lijken ze wel verplaatst. 

De relatief kleine canyon werd miljoenen jaren geleden gevormd. Het gebied is gevormd uit een mengsel van zandsteen, mineralen en klei. Door erosie en wind werden rotsen gevormd met vreemde vormen. De canyon was eeuwenlang verborgen voor toerisme en alleen bekende bij de inwoners van de omringende dorpen. Pas in 1947 bood een gids een tour aan voor toeristen uit de USSR en zo kreeg de canyon langzaam meer bekendheid. 

Legende van het meisje en de draak

Wist je dat er ook een legende over het ontstaan van de canyon bestaat? In vroegere tijden zouden hier in dit gebied enkele grotere steden hebben gelegen. Deze steden werden geteisterd door een draak. In een van de steden woonde een prachtig meisje. De draak werd verliefd op het meisje maar zijn liefde bleef onbeantwoord. Het meisje had geen interesse in de draak. Uit wraak liet hij het gebied elke volle maan onder water zetten door het water in de lokale putten te betoveren. Elke volle maan sloten de inwoners de lokale putten af met deksels om het water tegen te houden. Op een dag vergaten de inwoners de deksel van een van de putten af te sluiten. De steden liepen onder water en het gebied veranderde in een groot meer. Toen de draak dat zag, was hij zo verdrietig dat hij ter plekke versteende in wat nu de Sprookjescanyon is. 

Wandelen door de canyon

Vanuit ons joertkamp (link) is het niet ver rijden naar Skazki. Rond half vijf worden we opgehaald door onze chauffeur en rijden we in hoog tempo naar de canyon. Vlak na Kadji Sai wijst een groot bord ons de juiste richting uit en we draaien een onverharde weg op. Halverwege deze onverharde weg staat een slagboom. We betalen 50 som entree per volwassene. De kinderen zijn gratis. Na een minuut of tien rijden, komen we aan bij een parkeerplaats. We zijn zeker niet de enigen die op deze warme dag een wandeling door de canyon willen maken. Op de parkeerplaats staan diverse toeristenbusjes en auto’s. Het is rond vijf uur nog steeds heet en dat merken we. In dit desolate landschap is nergens schaduw en brandt de zon fel en zonder genade. 

Omhoog en omlaag

Opgewekt lopen we de canyon in. We zijn wel gewend aan hitte en laten ons niet zomaar uit het veld slaan. We besluiten gelijk de grootste rots te beklimmen. Deze rots wordt de Chinese Muur genoemd omdat hij er echt zo uit ziet. Een pad leidt steil naar boven. Aan weerskanten van het pad zijn hoge muren. De rots beklimmen is niet zo’n probleem. Het zandsteen is echter spekglad dus terug naar beneden wordt een uitdaging. Als we eenmaal boven zijn, genieten we van het uitzicht op Issyk Kul. We zien de felrode en oranje rotsen met daarachter het donkerblauw van Issyk Kul en het lichtblauw van de lucht. Naast ons staat een groep oudere Aziatische toeristen die zich ook vergapen aan het uitzicht en hun enthousiasme werkt aanstekelijk. 

Dan wordt het tijd om naar beneden te gaan. Het zandsteen is glad en stoffig en nergens is echt houvast. De Aziatische ouderen hebben moeite om op de been te blijven. Ze proberen voetje voor voetje naar beneden te schuifelen. En dan gebeurt er iets waar de kinderen het nu nog steeds over hebben. Een wonderbaarlijk schouwspel ontvouwt zich voor onze ogen. Een oudere heer in het gezelschap krijgt opeens een geweldig idee en zet al zijn groepsgenoten in een rijtje. Het stuk waar we staan is vrij smal en als je je benen wijd zet, raak je aan beide kanten de opstaande rotsen.

De mensen in de groep pakken hun voorganger vast en vormen zo een treintje. Op de maat van de voorste persoon zet dit treintje zich in beweging en wijdbeens stappen de ouderen naar beneden. We kijken met open mond toe. We hebben dit nog nooit gezien, maar de afdalingstechniek werkt. We besluiten op dezelfde manier naar beneden te gaan en hebben de grootste lol In een mum van tijd staan we weer aan de voet van De Chinese Muur. Dit is een fijne en handige manier van afdalen die we zelf al vaker in de praktijk hebben gebruikt.

Klimmen en klauteren 

Na De Chinese Muur lopen we verder de canyon in. Er zijn in dit gedeelte geen wandelpaden dus we kunnen naar hartelust klimmen en klauteren. Na verloop van tijd komen we bij een hoge richel die wat moeite kost om eroverheen te komen. Maar als we eenmaal aan de andere kant zijn, komen we opeens op een uitgesleten pad. Een houten bordje met een pijl wijst ons de juiste richting uit. We besluiten het pad te volgen.

Het weggetje slingert door de canyon en we vinden het prachtig om hier te wandelen. We moeten over rotsen klimmen, ons door smalle openingen wurmen en steile hellingen en afdalingen overwinnen. Hier en daar groeit een struik of een plukje verdord gras. De kinderen rennen voor ons uit en genieten van hun avontuur. Na een tijd maakt het pad een bocht van 180 graden en lopen we verder in de richting van de ons bekende rotsen aan het begin van de canyon. Voor we het weten staan we op de parkeerplaats. Aangezien het al begint te schemeren, besluiten we terug te keren naar ons joertkamp. De avond valt en de zonsondergang zet de rode steen in vuur en vlam.

Wat hebben we genoten van onze tocht door de sprookjesachtige Sprookjescanyon!

Praktische informatie:

• Waar: De Sprookjescanyon ligt tussen de plaatsen Kadji Sai en Tosor aan de zuidoever van Issyk Kul. Er is maar een weg aan deze zuidelijke kant. Even na Tosor staat een groot bord. Sla rechtsaf (of linksaf als je van de andere kant komt) de onverharde weg op. Na ongeveer 100 meter komt je bij een houten huisje met een slagboom. Hier betaal je 50 som per volwassene. Daarna is het nog ongeveer 2 kilometer tot aan de parkeerplaats.

• Parkeren: gratis op de parkeerplaats. Vanaf de parkeerplaats kun je zo langs het lokale toeristische kraampje de canyon in wandelen. 

• Openingstijden: van zonsopgang tot zonsondergang. Er is ook de mogelijkheid tot wildkamperen, maar vraag wel toestemming bij de mensen in het houten huisje. Zoek een mooie plek in de canyon en zet je tent op. Let op: er zijn geen faciliteiten. 

• Prijs: 50 som per volwassene

• Tijd nodig: ongeveer twee tot drie uur

• Wandelroutes: In de Sprookjescanyon zijn drie wandelroutes aangegeven. Je kunt deze wandelroutes terugvinden op maps.me. Wij namen het binnenste rondje en waren ongeveer twee uur onderweg met tussendoor veel klimmen en klauteren door de kinderen

• Extra informatie: Bescherm je goed tegen de felle zon. Smeer je in, draag een hoofdbedekking en neem voldoende water mee. Ga in de zomer ‘s morgens vroeg of tegen het einde van de middag om de heetste momenten van de dag te vermijden. Wij bezochten de canyon tussen 17.00 en 19.00 en toen was het nog steeds heet. Trek goede wandelschoenen aan.