Met kinderen wandelen in de Eifel: het beverpad bij de Wehetalsperre

Beverwandeling Wehetalsperre

De Eifel in Duitsland is een populair gebied voor wandelaars uit Nederland. Aangezien wij hier in Zuid-Limburg op slechts een uurtje rijden van de Eifel wonen, trekken we er vaak op uit voor een mooie wandeling. Dit keer kozen we voor het kindvriendelijke beverpad bij de Wehetalsperre. Lees hier onze ervaring.

De Eifel barst van de kindvriendelijke wandelpaden: belevenispaden, leerwegen, vlonderpaden en beverpaden. Echt het perfecte gebied voor een wandeling met het gezin. Op zoek naar een korte, kindvriendelijke wandeling viel mijn oog op het beverpad bij de Wehetalsperre. En zo trokken wij op een zondag in juni onze wandelschoenen aan en vertrokken naar de Eifel. Het beverpad begint gelijk op de parkeerplaats in de plaats Grosshau. Het bordje met een bever hangt pal naast de slagboom en kun je eigenlijk niet missen. Opgetogen beginnen we aan onze wandeling waarbij we helaas geen bevers zagen en die uiteindelijk langer en iets zwaarder was dan gedacht. 

Beverwandeling Wehetalsperre

Wel sporen, geen bevers

Het eerste gedeelte van deze wandeling gaat geleidelijk aan naar beneden. Het uitzicht is prachtig en de stemming zit er goed in. Onderweg komen we de bekende houtstapels van omgezaagde bomen tegen. In het oog springen ook de vele margrieten langs het wandelpad. Dochter Julia kan er geen genoeg van krijgen en moet alle bloemen bekijken. We krijgen allemaal een margriet achter onze oren, in onze knoopsgaten en in de rits van onze rugzakken. Zo verloopt onze wandeling nog fleuriger. De weg slingert naar beneden en als geoefende Eifel-wandelaars weten we het eigenlijk allemaal: een weg die naar beneden gaat, gaat ook weer naar boven.  Als we beneden zijn aangekomen, houden we een korte pauze naast een beekje en een oude bunker. Terwijl de middelste zoon enthousiast de bunker beklimt, op zoek naar sporen uit de Tweede Wereldoorlog, bewonderen mijn dochter en ik liever ander sporen: die van de bevers. Afgeknaagde boompjes zijn hier vakkundig midden in de rivier gelegd. Na deze korte pauze vervolgen we de route en komen uit op een asfaltweg. Het is hier veel drukker dan op het pad. Langs deze weg stroomt een beekje dat uitmondt in een moeras. Hier zijn de grote beverburchten. De grond ligt bezaaid met afgeknaagde bomen en in de modder zien we zelfs pootafdrukken. Dit moeras blijkt een ware beverstad. We zien beverburchten en beverdammen zover het oog reikt. Helaas laten de bewoners zelf zich niet zien. Het blijft stil en op een onzichtbare plons na, is er verder geen beweging in het water. We passeren een grote, houten hut. Dit is het beveruitkijkpunt waar gespannen gezichten tevergeefs door een verrekijker over het moeras turen. 

beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre

Langs de Wehetalsperre

We laten het bevermoeras achter ons en lopen de weg verder af totdat we niet meer verder kunnen. We hebben de Wehetalsperre bereikt. De weg en de brug staan onder water. De dam in de Wehe is in verhouding tot de andere dammen in de Eifel relatief laat gebouwd. Pas in 1983 werd de dam in gebruik genomen. We vinden een klein paadje aan de rechterkant dat naar het water voert en we besluiten een stuk langs het water te lopen. Na een minuut of vijftien houdt het pad op en we houden een kleine picknick aan de oever van het meer. De platte stenen die hier overal liggen, stuiteren perfect over het water en de kinderen houden een wedstrijdje stenen keilen. Op onze terugtocht willen we ter afwisseling een ander pad nemen, maar we stuiten hier al gauw op gigantische mierenhopen. Bovenlangs terug is dus helaas geen optie. 

Beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre

De terugweg: steil naar boven

We wandelen terug naar de asfaltweg en zien nog net hoe een groepje wandelaars zich volledig uitkleedt en de ondergelopen brug opgaat om zo aan de overkant te komen. De kinderen vinden het een hilarisch spektakel en de wandelaars zelf ook. Met een zwierig afscheidsgebaar lopen ze dapper met hun backpacks op hun rug over de ondergelopen brug. We wandelen verder totdat we bij de splitsing in de buurt van de bunker komen. We besluiten rechtdoor te gaan naar het dorp Kleinhau. Onze route wordt nu samengevoegd met de bekende Hemingwaytrail: de route die de Amerikaanse schrijver Ernest Hemingway volgde in de Tweede Wereldoorlog. De stijging van de weg is hier maar liefst 6% en algauw slaat de stemming bij de kinderen om. Mijn kinderen zijn in principe geoefende wandelaars, maar deze weg is duidelijk te lang, te saai en te steil. We proberen ze te motiveren, maar slagen hier helaas niet in. Na wat een eeuwigheid lijkt, komen we eindelijk boven aan. We passeren hier de parkeerplaats van Kleinhau. Vanaf dit punt is het nog twee kilometer naar ons beginpunt in Grosshau. De weg is hier weer vlak en dat geeft de kinderen weer wat moed. Het tempo versnelt weer. We passeren een camping en besluiten hier wat te smokkelen. We snijden een stuk af en lopen dwars door de velden terug in de richting van het dorp. Het humeur van de kinderen zakt weer naar een dieptepunt en de rest van de weg leggen we af met gekibbel en geruzie. Het kan niet altijd pais en vree zijn, toch?

Beverwandeling Wehetalsperre
Beverwandeling Wehetalsperre

Opluchting

We zijn allemaal opgelucht als we de parkeerplaats oplopen en de auto zien. Deze wandeling hebben we maar mooi volbracht. We moeten echter wel concluderen dat dit beverpad een leuke trail is, maar wel iets te lang. Zeker de stijging op de terugweg is toch een harde kluif geweest, maar de mooie omgeving maakt uiteindelijk veel goed. 

Beverwandeling Wehetalsperre

Eigen meningen

Nikolai (11 jaar): Een lange wandeling. Langs het water vond ik het gezellig.
Kirill (9 jaar): Aan het einde te lang
Julia (6 jaar): Geen bevers gezien, maar wel omgeknaagde bomen. Dat was ook interessant.

Praktische informatie

  • Waar: het beverpad bij de Wehetalsperre begint in de plaats Grosshau in het Hurtgenwald. Grosshau ligt circa 40 kilometer van Aken.
  • Parkeren: de route begint op de parkeerplaats Glockenofen in Grosshau. Parkeren is hier gratis. Maar wees er vroeg bij want het is een populair wandelgebied en de parkeerplaats loopt snel vol. De route begint aan het einde van de parkeerplaats. Volg de bordjes met de bever.
  • Openingstijden: van zonsopgang tot zonsondergang
  • Kosten: gratis.
  • Tijd nodig: wij waren inclusief pauzes bijna 5 uur onderweg.
  • Afstand: ca. 8 km
  • Extra informatie: de route kan worden begonnen in Grosshau of in Kleinhau. In Kleinhau kun je parkeren op parkeerplaats Asterbach. Daarna volg je hier de asfaltweg naar beneden. Beide routes zijn geschikt voor kinderwagens. Echter is het pad vanuit Grosshau niet geasfalteerd dus dit pad is minder geschikt voor mensen in een rolstoel. Trek goede wandelschoenen aan en neem voldoende proviand mee. Vergeet ook de identiteitskaarten/paspoorten niet.

Klik hier voor een routebeschrijving van het beverpad: http://neu.eifelbiber.com/files/biberpfad_huertgenwald.pdf

Comments

  1. Het klinkt als een aanrader, bedankt!! Kennen jullie geocachen? Dat zou je onderweg ook leuk kunnen doen denk ik 😊

    1. Henriette

      Ja, geocachen doen we ook wel eens inderdaad. Maar als het dan tegen zit (lees ze kunnen de cache niet.vinden) hebben ze gelijk geen zin meer😂

  2. Wow, dat ziet er leuk uit! Maar kunnen er ook mijnen liggen?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *